Objawy obsesyjno-kompulsyjne czasami zwane natręctwami, miewa bardzo wielu ludzi. Stają się one chorobą, gdy zaczynają przeszkadzać normalnie żyć. Choroba oznacza, że natręctwa to objawy, a nie złe zachowanie lub złe przyzwyczajenie. By skutecznie walczyć z objawami, koniecznie trzeba nauczyć się je rozpoznawać.
Obsesje to nawracające i utrwalone myśli, impulsy lub wyobrażenia, które są przeżywane jako natrętne lub nieodpowiednie i powodują znaczny lęk lub cierpienie. Osoba usiłuje ignorować takie myśli lub neutralizować je za pomocą jakichś innych myśli lub czynności. U młodzieży często dominują obsesje religijne lub o treściach związanych z seksualnością. U mężczyzn – o charakterze seksualnym, dotyczące porządku lub symetrii, natomiast u kobiet – dotyczące brudu i o charakterze seksualnym.
Kompulsje to nawracające zachowania lub czynności umysłowe w stosunku do których osoba odczuwa przymus wykonania. Występuje ona w reakcji na obsesję lub stosownie do reguł, które muszą być sztywno realizowane. Takie zachowania lub czynności umysłowe mają zapobiegać cierpieniu, ograniczać je albo zapobiegać pewnym zdarzeniom lub sytuacjom budzącym strach. Jednak nie wiążą się one realistycznie z tym, co mają neutralizować lub czemu mają zapobiegać, są natomiast wyraźnie nadmierne. Najczęściej spotykanymi czynnościami natrętnymi są zazwyczaj rytuały czystościowe (np. mycie rąk, kąpiele, czyszczenie odzieży), powtarzanie (np. wykonywanie czynności, słów, zachowań), natrętne sprawdzanie (np. zamkniętych drzwi, wyłączonego gazu, światła), dotykanie przedmiotów, przymusowe liczenie w myślach, układanie i porządkowanie rzeczy.
Celem leczenia nie jest całkowite pozbycie się myśli i czynności natrętnych, ale sprowadzenie ich nasilenia do poziomu szeroko rozumianej normy (poniżej godziny na dobę).
